Читать книгу 📗 "Николай Водоносов - Галасы на вадзе (на белорусском языке)"

- Не кiнулi сваiх шляхецкiх прывычак аддаваць замуж не за таго, каго выбiрае сэрца? Успомнi, Стэфа, сябе, - асцярожна намякнуў я.

- Ты ж сам засцярог яе, Мiкола... Мне Лiда ўсё расказала. Усё - разумееш?

Я разумеў. Глядзеў на Стэфу i думаў: "Засцерагчы дзяцей хiба не наш святы абавязак?"

- Сёння зайду, суседачка, - сказаў я на развiтанне. Потым доўга глядзеў ёй услед. Калi тое было, што яна iшла ад мяне, а я вось гэтак глядзеў ёй услед i слёзы засцiлалi вочы?

I здалося, што згубiў я сваю маладосць i сваё першае каханне толькi сёння...

1959 г.